Ik denk dat iedere persoon die serieus over kinderen nadenkt zichzelf deze vraag wel eens heeft gesteld. En zo gek is dat natuurlijk helemaal niet want de komst van een kindje is niet niks en zal je leven op zijn kop gooien. Logisch dus dat je je gaat afvragen wanneer je er nu dan écht klaar voor bent. Eerder schreef ik hier al eens een blog over, ik was toen nog zwanger van Olivia en het leek mij leuk om deze blog te herschrijven en te kijken of ik nu, 2 jaar later, erg van mening ben veranderd of dat ik er nog vrijwel hetzelfde in sta. Een ding kan ik in ieder geval wel zeker zeggen; Je bent nooit 100% klaar, maar natuurlijk zijn er heus wel wat dingen waar je zelf redelijk wat controle over hebt en het de situatie wat gemakkelijker –kunnen– maken. Althans dit is mijn ervaring..
Je eigen issues op orde hebben
Laat ik maar gelijk met de deur in huis vallen en met een persoonlijk onderwerp beginnen. Iedereen heeft donkere periodes in zijn leven. Ja óók die buurvrouw die er van buiten misschien hartstikke gelukkig uit ziet en alles voor elkaar lijkt te hebben. Het zijn geen dingen die je met jan en alleman bespreekt, maar iedereen heeft zo zijn issues. Ik dus ook. Zo had ik voor mijzelf bepaald dat ik pas een kindje op de wereld wilde zetten als ik mijzelf niet meer zo onzeker zou voelen, niet meer van die diepe dalen zou hebben in emoties en dus wat meer OK met mijzelf zou zijn, gelukkiger. Het is gewoon niet makkelijk om je eigen kopzorgen te hebben en dan een grote verantwoordelijkheid als een kindje erbij te hebben. Daar word je zelf niet happy van en dan kun je al helemaal niet je volle 100% geven aan je kind. En dit vond ik een zeer belangrijk punt. Eerst zelf zo goed als OK zijn (ik zeg zo goed als want ja hey er is altijd ruimte voor verbetering toch?) en dan pas de volledige zorg voor een mensenleven overwegen.
Een goede relatie
Een goede stabiele relatie met je geliefde is minstens even belangrijk. Dan heb ik het niet over dat je totaal geen ruzies of meningsverschillen mag hebben want ook dát zijn dingen die in iedere relatie voorkomen. Maar het is wel belangrijk dat de basis goed is, dat je elkaar compleet vertrouwd, je elkaar steunt in de dingen die je samen onderneemt maar ook zeker in de dingen die je graag los van elkaar doet, samen blijft praten over alles maar vooral dat je je samen als stel sterk voelt. Het team gevoel. Want geloof me een team ga je zeker moeten zijn. En je gaat de meest achterlijke discussies krijgen; ‘heb je wel bijgehouden hoe lang zij/hij over de fles heeft gedaan?’, ‘jij bent de hele dag thuis geweest en ik heb gewerkt’, ‘de gordijnen in de babykamer hoeven heus niet volledig dicht voor het middag slaapje’. Echt waar gáát het over, maar op dat moment neem je het allemaal zooo serieus. Een goede dosis humor samen kan ook zeker geen kwaad, zo kun je lachen om hoe ontzettend lomp je/jullie bezig waren.
Financiële middelen
Ook iets wat ik wel erg belangrijk vond -en hier kan ik kort over zijn- een vast contract op mijn werk krijgen zodat ik in ieder geval zo zeker mogelijk was van een vast inkomen. Het idee om zonder baan te komen zitten en ineens geen vast inkomen te hebben mét een kleintje was voor mij geen optie. Begrijp me niet verkeerd, ik geloof dat je altijd wel een manier zult vinden om je aan te passen aan de situatie, maar om op die manier al gelijk te beginnen gaf mij geen rustig gevoel.
Bucketlist
Heb je een bucketlist met dingen die je graag wil doen? Doe ze! Zo leek het mij bijvoorbeeld fijn om eerst wat reizen gemaakt te hebben met Emile alleen, ons huis zo goed als op orde te hebben wat betreft grote klussen, dingen doen waar ik zelf blij van word en hier tel ik ook de materialistische dingen in mee. Er word vaak negatief gesproken over materialistisch zijn, maar hey als iemand nou al heel lang droomt van een paar merkschoenen van EUR 500,00 tja waarom niet? Zelf heb ik dan weer niet zoveel met schoenen hoor haha, maar ik noem maar wat. En als je dan eenmaal een kindje hebt dan ga je niet zo snel meer zo’n bedrag aan spullen uitgeven want je kunt het wel beter gebruiken. Tenminste dat is iets wat ik wel aan mezelf heb gemerkt. Ik koop liever dingen voor Olivia dan voor mijzelf. Uiteraard koop ik heus ook wel wat voor mezelf hoor, maar als ik even over het algemeen spreek en ik dan in de winkel sta voor mezelf dan denk ik toch al snel ‘neh laat maar, komt volgende keer wel weer’.
Woonruimte
Niet geheel onbelangrijk natuurlijk; woonruimte. Zelf woonden Emile en ik al wat jaar samen en vonden wij het een fijn idee om uiteindelijk een eengezinswoning te kopen (we woonden al een tijdje in een eengezinswoning maar huurden destijds nog). We hadden wat persoonlijke wensen zoals bijvoorbeeld de locatie, hoeveel kamers, tuin en nog een paar dingen welke ik mij nu niet eens meer kan herinneren. Dit lukte en ik ben blij met de keuze die we destijds gemaakt hebben en dat we de mogelijkheid hadden om een woning te kopen. De huizenmarkt is tegenwoordig echt bizar! Maar of je nu een huur of koophuis hebt, het gaat erom dat je een dak boven je hoofd hebt. Appartement, villa, eengezinswoning, het maakt niet uit. Als je maar een thuis kunt creëren met je gezin.
Was er iets wat jij voor jezelf echt nog gedaan wilde hebben toen je zelf aan kinderen begon te denken?
No Comments