‘Hallo allemaal, wat fijn dat je er bent..’ Ja ja hét lied wat bij half Nederland in zijn of haar hoofd zat na het kijken van de eerste aflevering van ‘De Luizenmoeder’. Ik had al wat voorstukjes voorbij zien komen op tv, maar had de serie nog niet gekeken. Terwijl de ‘Hallo allemaal’ en ‘Participizza’ mimes mijn oren voorbij vlogen op social media, was ik toch wel nieuwsgierig geworden.
Wauw..
Laatst was mijn moeder bij mij en we kwamen zo bij ‘De Luizenmoeder’ en ze vroeg of ik het al had gekeken. ‘Nee nog niet, jij wel?’ vroeg ik terug. Nee, ook mijn moeder had het nog niet gekeken. Aangezien ik mijn tijdlijn van mijn social media kanalen langzaam zag volgroeien met heuse merchandise met de beroemde slagzinnen uit de serie (zelfs voor baby’s) was ik nu toch wel benieuwd naar deze beroemde luizenmoeder. En dus besloten we de serie terug te gaan kijken.
We maken vrijwel meteen kennis met nieuwkomer Hannah die gehaast het schoolplein op komt fietsen met haar dochter Floor en vervolgens aan de praat raakt met de moeders Mel en Kim. Ze maakt niet een hele vlotte eerste indruk, helemaal omdat ze de namen van de kinderen van de twee moeders niet fatsoenlijk kan uitspreken of onthouden. Vlak hierna komt moeder Ursula aangestiert. Woest is ze dat haar dochter wederom is ingedeeld bij die heks. ‘Als ze nog 1 keer begint te zingen, ram ik haar hoofd door het digibord!’ roept ze uit. Hier wist ik al;’Jij bent mijn favoriete moeder!’ Hilarisch hoe ze zich uit.
De serie gaat vlot door. En ja hoor daar is ze. De beroemde Juf Ank! Wauw wat een figuur. Ja nu snap ik de hysterie wel. Het duurt niet lang voor zij haar eerste liedje ter gehore brengt en ik kijk vol verbazing naar hoe ze ‘haar’ kinderen toespreekt, maar vooral ook de ouders. Serieus, zo’n ouderbijeenkomst ga ik echt niet overleven hoor! Vervolgens is er dan de directeur Anton die zijn werk ontzettend serieus lijkt te nemen en het vooral vol passie doet, maar ook hij weet dit op een vrij, -bijzondere-, manier over te brengen. Hoe hij met zijn vingertje betuttelend wijst tijdens het praten. Het enige waar ik mij op kan focussen als hij praat is dat vingertje. En hoe ik dat vingertje stevig wil vastpakken. Verschrikkelijk!
“Is dit serieus waar ik mee te maken ga krijgen als Olivia straks naar de basisschool gaat?”
We vliegen door de eerste aflevering heen, en aangezien we al wat achter lopen op de rest van Nederland kijken we de andere afleveringen ook nog even terug. In een van de afleveringen staat het thema trakteren centraal. De regels over wat je mag trakteren maar vooral wat niet mag. Hoe je moet omgaan met het uitdelen van de uitnodigingen voor het partijtje, ouders die beledigd zijn wanneer ze er achter komen dat hun kind niet is uitgenodigd en dan ook nog de ouders die wel even zullen helpen met hoe zo’n verjaardagsfeestje beter geregeld kan worden.
Pff er vliegt je nogal wat info om je oren na een paar van die afleveringen zeg! Is dit serieus waar ik mee te maken ga krijgen als Olivia straks naar de basisschool gaat? Het is nu al zo streng laat staan over 2 jaar. Wat zal ze dan nog mogen trakteren? Een schaaltje leuk versierde ijsklontjes? Weet je in ieder geval zeker dat je goed zit wat betreft suikervrij, lactosevrij, glutenvrij en wat nog meer. En de activiteiten waar je als moeder voor gevraagd zult worden? Of de moeders op het schoolplein? Zullen zij dan nog mondiger zijn en mij direct al op dingen wijzen als ik nog maar net 1 voet heb gezet op het schoolplein? Zo’n serie stelt je toch totaal niet gerust? Nog even en Olivia moet míjn handje vasthouden op haar eerste schooldag!
Dit is in het echt toch niet zo? Toch?
Maar even zonder gein. Uiteraard is het bovenstaande met een dikke knipoog geschreven. De serie is natuurlijk geniaal gemaakt. Iedereen die kinderen op de basisschool heeft (gehad) kan zich wel identificeren met de dingen die voorvallen. Juf Ank is de held van de serie en hoe tenenkrommend ze mag zijn, ze is toch ook echt wel om te lachen. Ook ik kan de woorden ‘Hallo allemaal’ niet meer normaal lezen zonder dat ik gelijk aan hét beroemde lied denk en het vervolgens de rest van de dag in mijn hoofd heb. Ja de situaties die zich afspelen op basisschool ‘De Klimop’ hebben de makers heerlijk uitvergroot neergezet. Toch? Het is toch uitvergroot allemaal? Want anders durf ik niet meer het schoolplein te betreden als het eenmaal zo ver is hoor!
No Comments