Van ‘Ik wil geen herkenbare foto’s online’ naar vloggen

Toen Olivia net was geboren hield ik mij heel sterk vast aan de gedachte dat ik het niet wilde hebben dat er (herkenbare) foto’s van haar op social media zouden komen. ‘Ehh maar je vlogt nu?’ zul je waarschijnlijk  denken. Tja dat klopt inderdaad. Mijn standvastigheid die ik eerst zo had is behoorlijk versoepelt. In deze blog praat ik jullie hier over bij.

 

De eerste foto op Facebook

Ik wist het heel zeker;’Van mijn kind komen er geen herkenbare foto’s op social media. Als ze oud genoeg is mag ze zelf bepalen of ze dat wil ja of nee.’ Dit ging in het begin best prima. Ook had ik mijn omgeving wel duidelijk aangegeven dat ik het liever niet wilde hebben. Emile was soepeler in dit stukje, maar respecteerde heel lief mijn keuze hierin.

Toen kwamen er uiteindelijk toch een paar foto’s van Olivia op Facebook, en hoewel ik mij daar op dat moment heel druk om maakte vond Emile dat het heus niet zo erg was. Omdat we op dat moment best wel ver uit elkaar lagen qua mening;Ik wilde het absoluut niet en Emile vond het juist helemaal niet erg, moesten we toch een middenweg vinden hierin. Uiteindelijk besloot ik dat het OK was om foto’s van Olivia op social media te hebben, maar wel met het vriendelijke verzoek of mensen het eerst willen vragen voor ze het posten. Ik zal waarschijnlijk altijd wel ja zeggen (OK niet als het ‘rare’ foto’s zijn) maar gewoon uit principe vind ik het wel fijn als het even word gevraagd aan Emile of mij.

Keerzijde van internet

Wanneer iets op internet staat blijft het daar voor altijd. Met dit in mijn gedachte vond ik het toch best een beetje eng ofzo. Nu post ik de meeste foto’s van Olivia op Instagram want volgens mij als ze daar eenmaal van je profiel af zijn kun je daar niet heel makkelijk meer bij komen.  En tja moet ik dan nu steeds maar aan de negatieve kanten van het internet denken? Wat als dit, wat als dat? Helaas zijn er gevallen bekend waarbij foto’s worden gestolen en/of worden gebruikt voor andere doeleinden. Nog steeds vind ik dit echt geen prettige gedachte. Maar ik vind social media juist leuk precies waarvoor het bedoeld is. Momenten uit je leven delen en zo toch een beetje verbonden blijven met mensen die ver(der) weg wonen of die je niet op regelmatige basis spreekt. Nu vind ik het zelf opzich wel meevallen hoeveel Olivia spam ik post, en ik zal ook zeker niet alles met jan en alleman delen. Er zijn zat foto’s die alleen in de familie/vrienden apps gestuurd worden en daar blijven.

Wat is er nu dan veranderd?

Wanneer je kersverse mama bent heb je bepaalde idealen en ‘regels’ voor jezelf. En ik vind dat dit je goed recht is. Wil je niet dat iemand jou pasgeboren baby vasthoud in de eerste weken? Prima. Ik had het heel sterk met het social media stukje. Nu post ik sowieso al vrij weinig vind ik zelf. Wat ik wel met regelmaat post is de link naar mijn nieuwste blog. Maar voor de rest? Mwah niet zoveel. En omdat ik op dat moment dacht Olivia op die manier te beschermen vond ik dat toen een goede beslissing. Door meerdere omstandigheden en factoren ben ik het toch wat anders gaan zien. Zoals ik al eerder zei vind ik het wel prettig als er word gevraagd of iets van Olivia op social media geplaatst mag worden omdat ik op die manier toch nog een beetje het zeggenschap hierin heb. Wanneer ik zelf iets van Olivia post ga ik toch mentaal even een lijstje met ‘regels’ af voordat ik het daadwerkelijk online zet. En omdat een ander niet kan weten wat voor ‘regels’ jij hebt, vind ik het wel zo prettig als het gewoon even gecheckt word voor iets online gezet word.

En nu vlog je.

Klopt. Nu maakte ik al een tijdje mini vlogs voor alleen familie en vrienden wat ik leuk vond om te doen. En zelf vind ik het ook leuk om vlogs te kijken. Het is toch een soort van dagboekje ofzo. In het geval van een vlog kan natuurlijk iedereen meekijken, maar daarom heb ik ook voor het vloggen bepaalde ‘regels’ waar ik mij aan houd. En kies ik wel zorgvuldig de dingen uit die ik wil laten zien van Olivia. Ik bedoel ik ga niet laten zien hoe ze in bad gaat of wanneer ze word verschoont, dat soort momenten vind ik niet nodig om te delen. Dat is privé. En zo zijn er meerdere dingen waarvan ik vind dat ze niet nodig zijn om op het internet te gooien.

Een van de redenen waarom ik het ook leuk vind om te vloggen is omdat ik familie in het buitenland heb, en aangezien zij de kleine (en ja ook grotere) momenten missen, vind ik het leuk dat ze ons op deze manier toch kunnen volgen. Al is het maar een fractie van wat we allemaal doen. En als er vervolgens meerdere mensen mee kijken omdat ze dat interessant of vermakelijk vinden vind ik dat alleen maar leuk. Het is natuurlijk toch een soort van compliment voor het werk wat je erin stopt.

Conclusie

Ik wil mij wat minder laten beïnvloeden door de negatieve kanten van social media. Niet zo veel stil te staan bij het ‘wat als?’. Gewoon even een moment nemen om na te denken wat voor soort foto’s/beelden ik online zet en klaar.

P.S. Deze blog is voornamelijk in de ik-vorm geschreven omdat het mijn blog is, maar uiteraard kun je er vanuit gaan dat bij dit soort keuzes Emile en ik veel bespreken en kortsluiten.

 

Mocht je de vlogs gemist hebben kun je ze hieronder bekijken: