Deze dingen zou ik anders doen bij een tweede zwangerschap

Zo’n eerste zwangerschap is erg spannend, maar vooral nieuw. Je weet niet wat je kunt verwachten en omdat je dus zo weinig weet uit eigen ervaring kun je achteraf toch bij jezelf denken ‘hmm als ik het over zou mogen doen zou ik dat toch anders aangepakt hebben’. 
In deze blog wil ik een paar van die momentjes van mij zelf met jullie delen.

Geboortefotografie
‘Ja daaag echt niet dat er een onbekende met een dikke camera mijn chocha gaat fotograferen hoor! Of er nou een hoofdje uit komt of niet!’ Ja dat was dus mijn eerste gedachte toen ik dacht aan geboorte fotografie. Nu een jaar later kom ik steeds meer geboorte fotografie shoots tegen, en het zijn helemaal niet van die foto’s die ik in gedachte had. Nee, nog steeds heb ik geen behoefte aan close ups van ‘down under’. Maar de foto’s waarop te zien is waarbij een vrouw de ween opvangt in de douche, in bad, in bed. Waar dan ook. En dat haar man haar hand dan vast houd of een hand op de rug legt om haar te steunen. Dat vind ik toch wel hele mooie foto’s om te zien. Of foto’s waarbij je kindje net op je borst gelegd word en je de pure emotie van beide ouders ziet. Dát zijn de foto’s die ik best wel van mijn eigen bevalling had willen hebben. Helaas heb ik van mijn eigen bevalling dus voornamelijk de ‘horror’ foto’s. Heel lief geprobeerd zuster, maar nee daar zat ik dus niet echt op te wachten..

Kraamweek
Wat een wervelstorm aan emoties zijn er in die week voorbij gekomen zeg. Olivia die na de eerste dag thuis gelijk weer terug moest naar het ziekenhuis, zichzelf niet op temperatuur kon houden en het drinken wat niet geheel vlekkeloos ging. Als je zelf in de situatie zit dan weet je niet beter en word je praktisch geleefd dus ga je mee in die flow. Maar pas als je er later op terug kijkt of ziet dat het bij anderen niet hetzelfde gaat heb je pas het besef ervan. Omdat ik een vrij makkelijke bevalling heb gehad en geen groot medisch hersteltraject had voelde ik mij heel wat en dus wilde ik heel veel doen. ‘Slapen? Ja doei, en dan de helft van de dag missen?’ Nee zonde van mijn tijd. Tja dat zou ik dus nu wel anders doen. Ook al wil ik niet slapen, ik zou toch maar even lekker een uurtje gaan liggen op bed om bij te komen. Wat extra rusten kan namelijk geen kwaad en zoveel mis je niet want je kindje slaapt toch..
Nog iets wat ik anders had willen doen, is misschien wat sneller eerlijker zijn in het aangeven dat ik het hele borstvoeding verhaal toch wel een ‘gedoe’ vond. Ik was er zo van overtuigd dat ik moest en zou doorgaan dat het mij uiteindelijk veel meer stress gaf dan dat ik het zag als een mooi moment tussen moeder een kind. Mijn kraamhulp zei inderdaad ook nog op haar laatste dag toen ik er ‘eindelijk’ voor uitkwam dat ik dat best had mogen aangeven en dat dat helemaal geen ramp is.  Tja dat zag ik toen toch anders. Kortom mijn eigen grenzen beter aangeven.

 

Wie wil je bij de geboorte hebben?
‘Alleen Emile’ dacht ik destijds. Wist ik veel dat mijn schaamte compleet zou verdwijnen op het moment dat ik daadwerkelijk de bevalmodus in zou gaan? Het leek mij namelijk iets vrij privés en een gebeurtenis waar je niet al te veel mensen bij wil hebben. Want ja je hebt natuurlijk ook nog de artsen die getuige zijn van een behoorlijk intiem moment. Zit je dan te wachten op nóg meer publiek? Toen was mijn antwoord dus volmondig ‘nee’. Maar nu.. Nu denk ik daar toch wel anders over. Het klinkt misschien gek, maar nu ben ik zelf ook best wel benieuwd naar een bevalling. Als je zelf bezig bent krijg je niet echt wat mee van de gebeurtenis en alles er omheen. Je bent voornamelijk met je zelf bezig. Ik kan mij nu dan bijvoorbeeld ook best indenken dat het misschien voor mijn moeder bijvoorbeeld een speciaal/bijzonder moment had kunnen wezen om de geboorte van haar kleinkind mee te maken of misschien mijn zusjes of een beste vriendin ofzo.

Aankondiging
Zo grappig om de gefilmde reacties te zien van anderen waarin ze met de meest creatieve ideeën komen om een zwangerschap aan te kondigen. Voor onze ouders/broers/zussen hebben we wel een leuk moment proberen te creëren en dit was wel geslaagd. Maar voor de rest van onze vrienden had ik het misschien toch wel iets anders voor ogen. Omdat ik dus al vrij snel begon met dagelijks over te geven begon bij sommigen al wel het vermoeden te ontstaan dat ik zwanger was. Na een aantal keer met een smoes te komen voelde ik me toch een soort van ‘verplicht’ om het na een tijdje te vertellen. Tja hoe vaak kun je zeggen;’Ik voel me niet zo lekker’. Plus ik zag er ook gewoon uit als een dweil haha. Het zou mij leuker geleken hebben om het in een mooier jasje te stoppen, de aankondiging.

 

Uiteraard heb ik wel gewoon genoten van alle momenten hoor. En achteraf praten is natuurlijk heel makkelijk, maar dit zijn een paar van mijn ‘dat zou ik nu anders doen’ momentjes.

 

Heb jij ook zoiets wat jij nu anders zou doen? Zo ja, wat?