Voor iedereen die het heupluxatie ‘avontuur’ van Olivia volgt dankjulliewel voor
jullie lieve appjes, kaartjes en alle andere vorm van communicatie! Het is soms best
wel even pittig en dan is het zeker fijn om zulke berichtjes te ontvangen. Bij deze een update over de situatie.
Wachten, wachten, wachten…
We konden al vrij snel terecht in het andere ziekenhuis voor een afspraak en deze vond afgelopen Dinsdag plaats. Een beetje nerveus was ik wel want ja we gingen er heen met de gedachte dat ze bekeken zou worden en er dan een afspraak geplanned zou worden voor een operatie. Maar ook tijdens deze afspraak loopt het weer anders dan we gedacht hadden.
We kwamen veel te vroeg aan, maar ja je kent het wel, nerveus, extra vroeg weg voor
file’s, parkeerplek vinden, Olivia inschrijven bij de balie..
Alles liep wel goed door en toen kwamen wij aan bij de afdeling Orthopedie waar de arts voor ons opgeroepen werd, hij zou er met een kwartiertje zijn maar dit liep uit. In
de tussentijd besluit ik de arts op internet op te zoeken zodat ik weet welk gezicht er bij de naam hoort en we kunnen kijken of we de arts eventueel al herkennen tussen de witte jassen die er rondlopen op de afdeling.
En ja, daar komt een arts die lijkt op de foto die we hebben gezien, inderdaad, onze
namen worden geroepen.
We gaan naar binnen, en na een korte introductie pakt hij de foto’s erbij die in het
voorgaande ziekenhuis zijn gemaakt. Na deze bekeken te hebben geeft hij aan dat er
inderdaad een kans zou kunnen bestaan dat er een operatie plaats gaat vinden, maar
dat Olivia daar nu te jong voor is en ze pas vanaf 1 jaar zouden gaan opereren, als
dat al gaat gebeuren.. ‘Hoe bedoel je ‘als’? We zijn juist voor die operatie hierheen
gestuurd’, denk ik bij mijzelf. En Emile geeft aan dat wij met die instelling
hierheen zijn gekomen.
”Na al meerdere dingen gehoord te hebben neem ik de informatie maar met een korrel zout.”
Voor de zekerheid wil de arts toch nog een echo laten maken van Olivia haar heup om
de ernst te bepalen. We kunnen gelijk doorlopen naar de afdeling, en ook hier moeten
we wachten. Olivia word wat ongeduldig, maar gelukkig hebben we de maisvingers meegenomen die we de dag ervoor van tante Bianca hebben gekregen en ze peuzelt ze lekker op. Dat ze lekker onder zat ondanks dat we haar goed hadden ‘ingepakt’ in hydrofiele doeken, laten we maar even achterwege. Als Emile klaar is met Olivia wat af te nemen met een vochtig doekje worden we opgeroepen.
De echo word gemaakt en deze arts geeft aan dat er weefsel tussen de heupkom en kop
zit en hij twijfelt of de heup uit zichzelf op zijn plek zal komen.
Na al meerdere dingen gehoord te hebben neem ik de informatie maar met een korrel zout.
Ik kleed Olivia aan en Emile krijgt een brief mee die wij terug kunnen nemen naar de
afdeling Orthopedie.
Daar aangekomen heeft de arts de resultaten al bekeken en geeft hij aan dat hij vind
dat het wel richting ‘lastigere toestand’ nijgt maar omdat ze liever een operatie willen
voorkomen op deze leeftijd hij ons wil voorstellen om Olivia weer 3 weken een Pavlik
Bandage te laten dragen daar er een 50/50 kans in zit dat het zou kunnen dat de heup alsnog op zijn plaats zal komen. Maar dit alles is niet zeker. Voor nu zal ze de Pavlik 3 weken dragen en hierna zullen we weer een nieuwe echo laten maken om te zien of er wellicht verbetering heeft opgetreden.
Onzekerder dan dat ik naar de afspraak ging verlaten we het ziekenhuis. Maar een ding wat zeker is, voor nu in ieder geval, ze zal voorlopig geen gipsbroek meer hoeven te dragen en dus kan ik gaan shoppen voor broekjes en leggings. En nog een leuke bijkomstigheid, aangezien de Pavlik bandage gewoon af kan, mogen we ook met Olivia gaan zwemmen! Ik hoop dat we dit snel kunnen gaan doen.
Wanneer we wat meer duidelijkheid hebben zal ik jullie weer op de hoogte houden.
Heb jij een baby/kindje die ook heupluxatie heeft (gehad)? Ik hoor graag jou ervaringen met alle procedures en trajecten.
No Comments