Geen rust

Ik kan niet stil zitten. Heb ik nooit gekund, als baby moest ik al flink
geëntertaind worden en als kleuter liet ik het absoluut niet toe dat mijn
moeder een middagdutje deed. ‘Je mag niet slapen!’ riep ik dan.
(Sorry Ma voor het
ontnemen van je rust die je vast heel hard nodig had!)

Er is eigenlijk niet heel veel veranderd, ik hou nog steeds niet van niks
doen en moet altijd wel bezig zijn. Van het moment dat ik opsta tot ik ga
slapen ben ik altijd wel bezig, al is het maar een kleine handeling van
het scrollen door m’n Instagram feed. Stil zitten en niks doen komt niet
voor in mijn persoonlijke handleiding.
Dit houd zich niet alleen bij het fysieke bezig zijn nee ook in mijn hoofd ratelt het de hele dag door. ‘Oh ja ik moet de dokter nog bellen. Oeh dat meisje heeft gave schoenen aan, ik wil eigenlijk ook wel nieuwe schoenen, *gaat online, stelt een volledig nieuwe outfit samen, ziet de eindprijs in het winkelwagentje, en verwijderd alles weer*. Waarom heb ik zo’n dure smaak? Laat ook maar weer. Wat moest ik ook
alweer doen? Oh ja, de dokter bellen!’ Ik spring echt van hak op de tak.
Heb ik ineens een onwijs leuk idee om bijvoorbeeld iets te maken want
dat heb ik dan gezien op Pinterest, zo’n leuke DIY pagina weet je wel,
haal ik enthousiast alle materialen in huis begin ik aan het project
maar zodra het niet in 1x goed lukt of het niet zo mooi word als op het
plaatje, of hoe ik het in mijn hoofd had ben ik het alweer zat en word het
(soms letterlijk) in de hoek gesmeten.
Druk, druk, druk, ik moet dit en ik wil dat.
Met artikelen schrijven voor mijn blog kan het soms ook zo gaan. Ik lees iets
wat me ontzettend inspireerd maak dan een lijstje met onderwerpen waar ik over zou kunnen schrijven en begin hier vol goede moed mee aan de slag te gaan.
Halverwege het artikel heb ik iets minder inspiratie en begin ik mij af te
vragen of het gene wat ik opschrijf wel leuk, herkenbaar, interessant, of
aantrekkelijk genoeg is om te posten. Misschien dat dit ook de reden is
dat het mij nog niet helemaal is gelukt om op vaste dagen te bloggen. Iets
waar ik wel naar streef.
Pff maar mijn hemel dat hoofd van mij, nooit stil kunnen zitten, altijd te veel willen, ja soms heb ik het gevoel dat er zich zo veel inspiratie, frustratie,
enthousiasme, blijheid, kortom een overload aan emoties opbouwt in mijn hoofd dat het tot ontploffing gaat komen. Maar dan niet met een knal met vuur dat in de ronte vliegt, nee bloemetjes, regenbogen, de schoenen die ik graag wil, oeh vliegt daar die Imac waar ik zo op loop de azen? Hoe duur is hij eigelijk als ik de goedkoopste neem? *Gaat op internet, zoekt op……..

 

Ben ik nou echt de enige die dit heeft? Nee toch?