Naar aanleiding van mijn eerdere blog zijn er natuurlijk vragen vanuit de omgeving gekomen hoe het nu met Olivia gaat na de vorige afspraak die wij hadden in het ziekenhuis.
Ik zal jullie vandaag bijpraten over hoe het nu gaat.
Afwijking op echo en röntgenfoto
Eerder deze maand ben ik dus met Olivia naar het ziekenhuis geweest om een echo te laten maken van haar heupjes, direct op dat moment werd mij verteld dat ze inderdaad wat afwijking zagen en ik gelijk een foto kon laten maken, hier kwam ook gelijk uit dat ze een afwijking zagen en moesten we een afspraak maken bij de kinderorthopeed.
9 November hadden we de afspraak en is Emile met Olivia naar het ziekenhuis gegaan. Hij kreeg de röntgen foto te zien en hierop was al duidelijk te zien dat er behoorlijk verschil was tussen de heupjes. De uitslag was iets heftiger dan we hadden verwacht. Er was ons verteld over heupdysplasie en dat is waar we (ik) me op had gefocust bij het opzoeken van informatie, maar de orthopeed gaf aan dat ze zowel heupluxatie (linkerbeen) en dysplasie (rechterbeen) heeft. Om het simpel uit te leggen is het zo dat bij heupluxatie de heupkop uit de kom is en bij heupdysplasie word de heupkop onvoldoende overdekt door de heupkom.
Uitdaging met verschonen
Het was dus best even schrikken vond ik. Emile kreeg uitgelegd dat voorlopig de Pavlik bandage gebruikt moet worden bij Olivia en we volgende week weer langs moeten komen om opnieuw een foto te maken en te zien of de bandage verbetering heeft gebracht.
Het was de eerste paar dagen best even flink wennen, zowel voor Olivia als voor ons. Het was heel sneu om te zien dat Olivia ineens zo moest huilen, ze kon natuurlijk haar beentjes niet meer strekken. Zo werd ze de eerste nacht een keer huilend wakker maar gelukkig viel ze snel alweer in slaap.
Voor ons was het best lastig wat betreft wassen en verschonen. Omdat de bandage 24/7 gedragen moet worden en haar (linker)beentje niet mag strekken kunnen we haar niet in bad doen en moeten we haar met een washand wassen. Dit doen we samen zodat een van ons het beentje in de positie houd en de ander kan wassen. Met luier verschonen was het de eerste paar keer ook een uitdaging, omdat de bandage de beentjes in een hoek van 90 graden houd moeten we een kant van de luier tussen de bandage door wurmen. Dit was best frustrerend in het begin maar nu kunnen we het allebei al vrij gemakkelijk en snel.
Als uit de volgende röntgen foto blijkt dat de bandage verbetering heeft gebracht dan dient ze dit voorlopig te dragen, maar als dit niet het geval is moet ze worden opgenomen in het ziekenhuis en gaat ze in tractie.
Dit houd in dat de baby plat op de rug ligt met de beentjes omhoog, hier worden gewichtjes aan bevestigd zodat de spieren voorzichtig worden opgerekt en uiteindelijk zullen de beentjes in spreidstand gebracht worden. Een foto hiervan kun je hieronder zien.

Bron: www.kiekhipwear.nl
Uiteraard vinden we het allebei best spannend wat er uit de volgende afspraak zal komen, en ook een beetje eng maar we blijven positief!
7 Comments
Romy
21 november 2016 at 08:36He Kel, wat lijkt het me erg als ouder om dit te horen en zien overje kind.
Ik heb zelf heupdysplasie en er op mn 15e pas achtergekomen omdat het in 89 niet werd gecontroleerd na de geboorte. Ik heb er best last van gehad met zwemmen en mn been gaat nog wel eens uit de kom. Wat ik hiermee wil zeggen is dat het super is dat jullie het nu weten en zij er later heel blij mee zal zijn. 🍀
Kelly
21 november 2016 at 10:31Hi Romy,
Het was inderdaad wel even schrikken, maar gelukkig heeft Olivia er zelf
geen pijn aan, dat vind ik dan wel weer een prettig idee. We wachten het
even af wat we te horen krijgen bij de volgende afspraak maar het gaat
vast goed komen! Wat lastig dat het bij jou nooit eerder is ontdekt en je
er nu dus nog last van hebt. Dankjewel voor je lieve berichtje!
Romy
21 november 2016 at 16:43Ja klopt, het schijnt ook dat ze geen last hebben van een spreidbroekje. Even wennen, maar geen pijn. Gelukkig!!
Sterkte.
Jose Marcis-v.d. Geest
21 november 2016 at 10:07Hoi Kell, we vinden het ook naar voor jullie en Olivia, dat haar dit overkomt.
Maar we zullen jullie steunen waar nodig is, met elkaar komen we er wel doorheen.
Groetjes van je paps en mams en je zussen
Kelly
21 november 2016 at 10:35Het is soms even lastig maar gelukkig
is Olivia nog steeds lekker vrolijk en heeft ze geen pijn, dat stelt ons
wel weer gerust. Dankjewel voor je lieve berichtje Ma!
Leonie
21 november 2016 at 18:10Jeetje meid, das ff schrikken! Gelukkig heeft ze geen pijn, maar t lijkt me wel enorm lastig zo. Sterkte iig!
Kelly
23 november 2016 at 20:35Dankjewel voor je lieve berichtje. Ja het is wel een beetje pittig, en nu de dag van de volgende controle dichterbij komt begin ik toch wel iets wat nerveus te worden..