Naar aanleiding van mijn eerdere blog zijn er natuurlijk vragen vanuit de omgeving gekomen hoe het nu met Olivia gaat na de vorige afspraak die wij hadden in het ziekenhuis.

Ik zal jullie vandaag bijpraten over hoe het nu gaat.

Afwijking op echo en röntgenfoto

Eerder deze maand ben ik dus met Olivia naar het ziekenhuis geweest om een echo te laten maken van haar heupjes, direct op dat moment werd mij verteld dat ze inderdaad wat afwijking zagen en ik gelijk een foto kon laten maken, hier kwam ook gelijk uit dat ze een afwijking zagen en moesten we een afspraak maken bij de kinderorthopeed.
9 November hadden we de afspraak en is Emile met Olivia naar het ziekenhuis gegaan. Hij kreeg de röntgen foto te zien en hierop was al duidelijk te zien dat er behoorlijk verschil was tussen de heupjes. De uitslag was iets heftiger dan we hadden verwacht. Er was ons verteld over heupdysplasie en dat is waar we (ik) me op had gefocust bij het opzoeken van informatie, maar de orthopeed gaf aan dat ze zowel heupluxatie (linkerbeen) en dysplasie (rechterbeen) heeft. Om het simpel uit te leggen is het zo dat bij heupluxatie de heupkop uit de kom is en bij heupdysplasie word de heupkop onvoldoende overdekt door de heupkom.

Uitdaging met verschonen

Het was dus best even schrikken vond ik. Emile kreeg uitgelegd dat voorlopig de Pavlik bandage gebruikt moet worden bij Olivia en we volgende week weer langs moeten komen om opnieuw een foto te maken en te zien of de bandage verbetering heeft gebracht.

Het was de eerste paar dagen best even flink wennen, zowel voor Olivia als voor ons. Het was heel sneu om te zien dat Olivia ineens zo moest huilen, ze kon natuurlijk haar beentjes niet meer strekken. Zo werd ze de eerste nacht een keer huilend wakker maar gelukkig viel ze snel alweer in slaap.
Voor ons was het best lastig wat betreft wassen en verschonen. Omdat de bandage 24/7 gedragen moet worden en haar (linker)beentje niet mag strekken kunnen we haar niet in bad doen en moeten we haar met een washand wassen. Dit doen we samen zodat een van ons het beentje in de positie houd en de ander kan wassen. Met luier verschonen was het de eerste paar keer ook een uitdaging, omdat de bandage de beentjes in een hoek van 90 graden houd moeten we een kant van de luier tussen de bandage door wurmen. Dit was best frustrerend in het begin maar nu kunnen we het allebei al vrij gemakkelijk en snel.

Als uit de volgende röntgen foto blijkt dat de bandage verbetering heeft gebracht dan dient ze dit voorlopig te dragen, maar als dit niet het geval is moet ze worden opgenomen in het ziekenhuis en gaat ze in tractie.
Dit houd in dat de baby plat op de rug ligt met de beentjes omhoog, hier worden gewichtjes aan bevestigd zodat de spieren voorzichtig worden opgerekt en uiteindelijk zullen de beentjes in spreidstand gebracht worden. Een foto hiervan kun je hieronder zien.

Uiteraard vinden we het allebei best spannend wat er uit de volgende afspraak zal komen, en ook een beetje eng maar we blijven positief!